کلید خصوصی و عمومی ارز دیجیتال

کلیدهای عمومی و خصوصی بخشی جدایی ناپذیر ارزهای دیجیتال هستند. کلید خصوصی و عمومی در ارز دیجیتال به شما اجازه می دهند بدون نیاز به شخص ثالث برای تأیید تراکنش ها و همچنین ارسال و دریافت ارزهای دیجیتال استفاده کنید. این کلیدها بخشی از چارچوب رمزنگاری کلید عمومی (Public Key) هستند. شما می توانید از این کلیدها برای ارسال ارز دیجیتال خود به هر کسی، در هر مکان و در هر زمان استفاده کنید. کلیدهای عمومی و خصوصی به عنوان یک جفت کلید در کنار هم قرار می گیرند. برای دریافت تراکنش ها ممکن است کلیدهای عمومی خود را به اشتراک بگذارید، اما کلیدهای خصوصی (Private Key) شما باید مخفی بماند. اگر کسی به کلیدهای خصوصی دسترسی داشته باشد، به هر ارز دیجیتال مرتبط با آن کلیدها نیز دسترسی خواهد داشت. در ادامه برای آشنایی بیشتر با کلیدهای خصوصی و عمومی با ما همراه باشید.

کلید عمومی (Public Key) چیست؟

کلید عمومی به شما این امکان را می دهد تا تراکنش های ارز دیجیتال را دریافت کنید. این یک کد رمزنگاری است که با یک کلید خصوصی جفت شده است. در حالی که هر کسی می‌تواند تراکنش‌ها را به کلید عمومی ارسال کند، شما به کلید خصوصی نیاز دارید تا قفل آن‌ها را باز کنید و ثابت کنید که مالک ارز دیجیتال دریافتی در تراکنش هستید. کلید عمومی که می تواند تراکنش ها را دریافت کند معمولا یک آدرس است که به سادگی شکل کوتاه شده ای از کلید عمومی شما است.

رمزنگاری کلید عمومی چیست؟

رمزنگاری با کلید عمومی (PKC) روشی برای تأیید اعتبار چیزی با استفاده از رمزگذاری نامتقارن است. PKC ابتدا برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام ها استفاده شد. ارزهای دیجیتال اکنون از این فناوری برای رمزگذاری و رمزگشایی تراکنش ها استفاده می کنند. بدون PKC، ارزهای دیجیتال ممکن نخواهد بود.

کلید PKC ” توابع trapdoor ” است ، توابع ریاضی یک طرفه که حل آنها از یک جهت آسان است، اما شکستن آنها در معکوس تقریبا غیرممکن است. در حالی که ممکن است امکان پذیر باشد، احتمالاً یک ابرکامپیوتر – و هزاران سال – برای مهندسی معکوس این عملکردها زمان می برد.

بنابراین، می‌توانید بدون نگرانی کلید عمومی خود را به اشتراک بگذارید. ممکن است صفحات اهدایی برای تولیدکنندگان محتوا یا خیریه‌ها را با کلیدهای عمومی برای آدرس‌های رمزنگاری آنلاین خود دیده باشید. در حالی که هر کسی می تواند کمک مالی کند، برای باز کردن قفل و دسترسی به وجوه اهدایی به کلید خصوصی نیاز دارید.

ویژگی های کلید عمومی

• کلید عمومی یک کد رمزنگاری است که برای تسهیل تراکنش بین طرفین استفاده می شود و به کاربران امکان می‌دهد ارزهای رمزنگاری شده را در حساب های خود دریافت کنند.
• هنگامی که برای اولین بار تراکنش را آغاز می کنند، برای کاربران یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی صادر می‌شود.
• کلید عمومی برای تأیید امضای دیجیتال استفاده می شود که مالکیت کلید خصوصی را اثبات می کند.
• از آنجایی که کلید عمومی از کلید خصوصی ساخته می شود، کلید عمومی کاربر برای اثبات اینکه امضای دیجیتال از کلید خصوصی او آمده است استفاده می شود. پس از تأیید صحت تراکنش، وجوه به آدرس عمومی گیرنده ارسال می شود.
• آدرس عمومی یک نسخه هش شده از کلید عمومی است. از آنجایی که کلید عمومی از یک رشته اعداد بسیار طولانی تشکیل شده است، فشرده و کوتاه می شود تا آدرس عمومی را تشکیل دهد. در واقع، کلید خصوصی کلید عمومی را تولید می کند که به نوبه خود آدرس عمومی را تولید می کند.
• هنگامی که دو نفر با یکدیگر توافق می کنند که در آن یکی از آنها توکن یا کوین می فرستد، آدرس عمومی خود را برای یکدیگر آشکار می کنند. آدرس عمومی مانند شماره حساب بانکی است. فرستنده به شماره نیاز دارد تا بتواند وجوه را برای گیرنده ارسال کند و سپس بتواند آن را با کلید خصوصی خود خرج یا برداشت کند. گیرنده همچنین می تواند کوین‌های فرستنده را با استفاده از آدرس عمومی فرستنده که روی صفحه نمایش او نمایش داده می‌شود تأیید کند.

تفاوت آدرس و کلید عمومی

آدرس کیف پول‌ها از کلید عمومی به دست می‌آیند و این دو را نباید با یکدیگر اشتباه گرفت. کاربران هنگام انتقال بیت کوین به یکدیگر از آدرس‌ها استفاده می‌کنند و وظیفه کلید‌های عمومی که در تراکنش‌ها همراه با امضای دیجیتال به شبکه مخابره می‌شود، تایید صحت امضا و اطمینان از درستی کلید خصوصی مربوط به آدرس بیت کوین مورد نظر است.

کلید عمومی و آدرس را می‌توان بر خلاف کلید خصوصی با بقیه به اشتراک گذاشت. دانستن این نکته نیز بد نیست که کلید عمومی را نمی‌توان از طریق آدرس عمومی به دست آورد، از طرفی کلید عمومی مربوط به یک آدرس پس از انجام یک تراکنش مشخص می‌شود. با این حساب تراکنش‌های کوین‌بیس بیت کوین که پاداش و کارمزد‌ ماینرها به آن وارد می‌شود، تا زمانی که خرج نشوند نمی‌توان آدرس عمومی آن‌ها را به دست آورد. یعنی با اینکه آدرس عمومی اولین بلاک بیت کوین که ساتوشی ناکاموتو احتمالا آن را استخراج کرده مشخص است، اما کلید عمومی آن به دلیل خرج نکردن بیت کوین‌ها نامشخص باقی مانده است.

کلید عمومی چگونه کار می کند؟

هنگامی که کاربر اولین تراکنش خود را با بیت کوین یا آلت کوین ها آغاز می کند ، یک جفت منحصر به فرد کلید عمومی و یک کلید خصوصی ایجاد می شود. هر یک از کلیدها شامل یک رشته طولانی از کاراکترهای الفبایی عددی است که به حفظ امنیت دارایی کاربر در اکوسیستم دیجیتال کمک می کند.

کلید خصوصی (Private Key) چیست؟

کلید خصوصی (Private Key) یک شماره مخفی است که در رمزنگاری مانند رمز عبور استفاده می شود. در ارزهای دیجیتال، از کلیدهای خصوصی نیز برای امضای تراکنش ها و اثبات مالکیت یک آدرس بلاک چین استفاده می شود.

کلید خصوصی جنبه جدایی ناپذیر بیت کوین و آلت کوین ها است و ساختار امنیتی آن به محافظت از کاربر در برابر سرقت و دسترسی غیرمجاز به وجوه کمک می کند.

در اینجا یک توصیه مهم وجود دارد که باید به خاطر بسپارید: هرگز کلید خصوصی خود را با کسی به اشتراک نگذارید. یک کلید خصوصی به شما امکان اثبات مالکیت یا خرج کردن وجوه مربوط به آدرس عمومی خود را می‌دهد. یک کلید خصوصی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد:

• کد باینری 256 کاراکتری
• کد 64 رقمی هگزادسیمال
• کد QR
• عبارت یادگاری

ویژگی های کلید خصوصی

• کلید خصوصی یک شماره مخفی است که در رمزنگاری و ارزهای دیجیتال استفاده می شود.
• کلید خصوصی فقط در اختیار کاربر قرار می گیرد و به کاربر اجازه می دهد تا تراکنش های حساب خود را تسهیل کند.
• کلید خصوصی یک عدد بزرگ و تصادفی با صدها رقم است. برای سادگی، آنها معمولاً به عنوان رشته هایی از کاراکترهای الفبایی نمایش داده می شوند.
• یک کیف پول رمزنگاری شامل مجموعه ای از آدرس های عمومی و کلیدهای خصوصی است. هر کسی می‌تواند ارز دیجیتال را در یک آدرس عمومی واریز کند، اما وجوه بدون کلید خصوصی مربوطه را نمی‌توان از یک آدرس حذف کرد.
• کلیدهای خصوصی نشان دهنده کنترل نهایی و مالکیت ارز دیجیتال است. بسیار مهم است که از گم شدن یا به خطر افتادن کلیدهای خصوصی فرد جلوگیری شود.

کلیدهای خصوصی چگونه کار می کنند؟

کلید خصوصی یک عدد بسیار بزرگ است که مشابه رمز عبور در رمزنگاری استفاده می شود. از کلیدهای خصوصی برای ایجاد امضاهای دیجیتالی استفاده می شود که به راحتی قابل تأیید هستند، بدون اینکه کلید خصوصی آشکار شود. کلیدهای خصوصی نیز در تراکنش‌های ارزهای دیجیتال به منظور نشان دادن مالکیت یک آدرس بلاک چین استفاده می‌شوند.

بهترین راه برای ذخیره کلیدهای خصوصی چیست؟

کلیدهای خصوصی را می توان در رایانه یا تلفن همراه، درایوهای USB، کیف پول سخت افزاری تخصصی یا حتی یک تکه کاغذ ذخیره کرد. شکل ایده‌آل ذخیره‌سازی به این بستگی دارد که چند وقت یکبار قصد دارید از ارز دیجیتال خود استفاده کنید. تلفن همراه یا رایانه ای که با رمز عبور محافظت می شود، راحت ترین راه برای ذخیره ارزهای دیجیتال برای استفاده روزمره است. برای ذخیره سازی طولانی مدت یا “سرد”، کلیدهای خصوصی باید همیشه آفلاین نگه داشته شوند، به طور ایده آل در دستگاه هایی که هرگز اینترنت را لمس نکرده اند. حتی چاپگرها نیز ممکن است به خطر بیفتند. کیف پول های سخت افزاری می توانند ذخیره سازی سرد را با امضای تراکنش ها به گونه ای که کلیدهای خصوصی را به خطر نیندازند، تسهیل کنند.

نقش کلیدهای خصوصی در کیف پول رمزنگاری شما

هر کیف پول رمزنگاری دارای کلیدهای عمومی و خصوصی است. کلیدهای خصوصی برای احراز هویت مالکیت دارایی و رمزگذاری کیف پول استفاده می‌شوند، در حالی که کلیدهای عمومی برای استخراج آدرس‌های عمومی مورد استفاده برای شناسایی کیف پول و دریافت وجوه استفاده می‌شوند. 

هنگامی که یک کیف پول رمزنگاری را راه اندازی می کنید، معمولاً با یک عبارت اولیه دوازده کلمه ای روبرو می شوید. این کلمات نمایشی قابل خواندن برای انسان از ترکیب بی نهایت کلیدهای عمومی و کلیدهای خصوصی مربوط به آنها هستند. 

عبارت seed دوازده کلمه ای نمایشی از کلید خصوصی شما (اما نه کلید خصوصی واقعی) است و برای بازیابی کیف پول شما در صورتی که دسترسی به کیف پول خود را از دست بدهید استفاده می شود.به عنوان مثال، هنگامی که برای اولین بار کیف پول موبایلی مانند Trust Wallet را دانلود و نصب می کنید ، می تواند کلیدهای خصوصی را برای شما ایجاد کند. در آن مرحله، از شما خواسته می شود که عبارت اولیه خود را یادداشت کنید. هنگامی که آن را یادداشت کردید و به طور ایمن ذخیره کردید، می توانید به کیف پول رمزنگاری خود دسترسی داشته باشید. 

به عنوان مثال، اگر گوشی هوشمند خود را با Trust Wallet گم کنید، می توانید به سادگی برنامه را دوباره دانلود کنید و از عبارت دوازده کلمه ای خود برای بازیابی کیف پول خود در تلفن هوشمند جدید خود استفاده کنید. در این مرحله، دسترسی کامل به وجوه خود را دوباره به دست خواهید آورد و می توانید سکه ها را ارسال و دریافت کنید.به یاد داشته باشید، هر کسی که به کلیدهای خصوصی کیف پول دسترسی دارد، وجوه موجود در کیف پول را کنترل می کند. این همان جایی است که میم ” نه کلیدهای شما، نه سکه های شما ” از آنجا می آید. 

آیا کلیدهای عمومی و خصوصی رمزنگاری شما را کنترل می کنند؟

نحوه کار کلیدهای عمومی و خصوصی برای درک نحوه عملکرد تراکنش های ارزهای دیجیتال اساسی است. وقتی می گویید ارز دیجیتال دارید، در واقع می گویید که یک کلید خصوصی دارید که مالکیت آن ارز دیجیتال را اثبات می کند. از آنجایی که در بلاک چین ذخیره می شود، هر کسی می تواند شما را به عنوان مالک با کلید عمومی شما تأیید کند.

انتخاب “در دست داشتن کلیدهای خود” یا اعتماد به یک متولی بستگی به فلسفه شما، تحمل ریسک و مجموعه ای از عوامل دیگر دارد. اگر کلیدهای خصوصی خود را در دست دارید، کیف پول های HD مدرن را در نظر بگیرید ، که می توانند در مدیریت کلیدهای خصوصی شما کار بزرگی انجام دهند و به یاد داشته باشید که هرگز آنها را به اشتراک نگذارید. اگر راه حل نگهداری مانند صرافی را انتخاب می کنید، مطمئن شوید که یک شرکت قابل اعتماد و معتبر را انتخاب می کنید که تاکید زیادی بر امنیت و مقررات دارد.

سخن آخر

اگر قصد خرید و فروش ارزهای دیجیتال ندارید و فقط می خواهید بیت کوین یا هر ارز دیجیتال دیگر را با هدف بلند مدت نگه دارید، از کیف پول های سرد مانند کیف پول کاغذی و سخت افزاری که قابلیت نگهداری آفلاین کلید خصوصی در آنها وجود دارد، استفاده کنید.

اما اگر به هر دلیلی ترجیح دادید از کیف پول های گرم، مانند کیف پول های موبایلی و دسکتاپ استفاده کنید، حتما در ابتدای راه‌اندازی seed آن را در جایی امن یادداشت کنید، تا اگر به هر دلیلی به موبایل یا رایانه خود دسترسی نداشتید، قابلیت بازیابی دارایی‌هایتان وجود داشته باشد.

علاوه بر seed یا همان عبارات بازیابی، کلید خصوصی مربوط به هر ارز دیجیتالی را که دارید در جایی امن نزد خود نگه دارید، که در صورت بروز مشکل بتوانید با استفاده از آن، دارایی‌های خود را بازیابی کرده و آن را برداشت کنید.

برای نگهداری کلیدهای خصوصی می‌توانید هم آن را در یک کاغذ یادداشت کرده و در یک جای امن مانند گاوصندوق نگهداری کنید و هم اینکه آن را در یک فایل ذخیره کرده و پس از فشرده‌سازی فایل و قراردادن پسورد بر روی فایل، آن را در یکی از فضاهای ابری مانند گوگل کلود ذخیره کنید.