نسبت شارپ (Sharp Ratio) چیست؟

از زمان ایجاد نسبت شارپ توسط ویلیام شارپ در سال 1966، این نسبت یکی از ارجاع ترین معیارهای ریسک/بازده مورد استفاده در امور مالی بوده است و بیشتر این محبوبیت به سادگی آن نسبت داده می شود. اعتبار این نسبت زمانی بیشتر شد که پروفسور شارپ در سال 1990 جایزه یادبود نوبل در علوم اقتصادی را برای کارش بر روی مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM) دریافت کرد. 

نسبت شارپ چیست؟

نسبت شارپ تفاوت بین بازده بدون ریسک و بازده سرمایه گذاری تقسیم بر انحراف استاندارد سرمایه گذاری است.
به عبارت ساده، نسبت شارپ عملکرد را برای ریسک مازاد بر عهده سرمایه گذار تنظیم می کند. با این حال، سرمایه گذار می تواند اندازه گیری کند که آیا سرمایه گذاری نیازهای خود را با نسبت شارپ هماهنگ می کند یا خیر.
نسبت شارپ همچنین برای انجام عملکرد یک سهم خاص در برابر ریسک استفاده می شود. این می تواند دو صندوق مختلف را که دارای ریسک یا بازده یکسانی هستند مقایسه کند تا به سرمایه گذار کمک کند تا بفهمد که چقدر به خوبی جبران می شود.
نسبت شارپ بالاتر به معنای بازده بیشتر از سرمایه گذاری در سطح بالاتر است. بنابراین، سرمایه‌گذارانی که قصد دارند بازدهی بالاتری را جمع‌آوری کنند، در صندوق‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که عوامل ریسک بالاتری دارند.

نسبت شارپ توسط ویلیام اف شارپ، برنده جایزه نوبل ایجاد شد و برای کمک به سرمایه‌گذاران برای درک بازگشت سرمایه در مقایسه با ریسک آن استفاده می‌شود. این نسبت میانگین بازدهی است که بیش از نرخ بدون ریسک به ازای هر واحد نوسان یا ریسک کل به دست می‌آید. نوسانات معیاری برای سنجش نوسانات قیمت یک دارایی یا سبد است.

نکات کلیدی

• نسبت شارپ عملکرد گذشته پرتفوی – یا عملکرد مورد انتظار آینده – را برای ریسک مازادی که سرمایه‌گذار متحمل شده است، تنظیم می‌کند.
• نسبت شارپ بالا در مقایسه با پرتفوی یا صندوق های مشابه با بازده کمتر خوب است.
• نسبت شارپ دارای چندین نقطه ضعف است، از جمله این فرض که بازده سرمایه گذاری به طور معمول توزیع می‌شود.

چگونه نسبت شارپ را اندازه گیری کنیم؟

نسبت شارپ یک صندوق سرمایه گذاری مشترک را می توان به راحتی با استفاده از یک فرمول ساده یا با دنبال کردن این دو مرحله که در زیر ذکر شده است محاسبه کرد:

1. نرخ بدون ریسک را از بازده پرتفوی کم کنید. نرخ بدون ریسک می تواند نرخ یا بازدهی خزانه داری ایالات متحده باشد، مانند بازدهی خزانه داری یک ساله یا دو ساله.
2. نتیجه را بر انحراف استاندارد بازده اضافی پرتفوی تقسیم کنید. انحراف استاندارد به نشان دادن میزان انحراف بازده پرتفوی از بازده مورد انتظار کمک می کند. انحراف استاندارد نیز نوسانات سبد را روشن می کند.

به عنوان مثال:
نسبت شارپ سالانه یک صندوق 2.00 است. بازده بیشتر ایجاد شده توسط صندوق در همان زمان 2.00٪ خواهد بود.
وجوهی که انحراف استاندارد بالاتری دارند، بازده بالاتری دارند زیرا نسبت شارپ آنها بالا در نظر گرفته می‌شود. با این حال، وجوه با انحراف استاندارد پایین می‌توانند نسبت شارپ بالا را به دست آورند و بازده متوسط ​​ثابتی را به همراه داشته باشند.
نسبت شارپ را می توان به صورت سالانه یا ماهانه محاسبه کرد. در اینجا فرمول نسبت شارپ آمده است:

نسبت شارپ = (میانگین بازده صندوق – نرخ بدون ریسک) / انحراف استاندارد بازده صندوق

نسبت شارپ خوب چیست؟

نسبت‌های شارپ بالاتر از 1.0 عموماً «خوب» در نظر گرفته می‌شوند، زیرا این نشان می‌دهد که پرتفوی نسبت به نوسانات خود بازدهی مازادی ارائه می‌کند. با نسبت شارپ 1.0 ممکن است ناکافی در نظر گرفته شود اگر رقبا در گروه همتای آن نسبت شارپ متوسط ​​بالاتر از 1.0 داشته باشند.

نسبت شارپ	نرخ ریسک	حکم
کمتر از 1.00	خیلی کم	فقیر
1.00 – 1.99	بالا	خوب
2.00 – 2.99	بالا	عالی
3.00 یا بالاتر	بالا	عالی

جدول بالا شاخص‌های نسبت خوب و بد شارپ را نشان می‌دهد. سرمایه‌گذاری‌هایی که کمتر از 1.00 دارند بازده سرمایه‌گذار بالاتری را ایجاد نمی‌کنند.
با این حال، سرمایه گذاری با نسبت شارپ بین 1.00 تا 3.00 به عنوان نسبت شارپ عالی و سرمایه‌گذاری‌های بالای 3000 به عنوان نسبت شارپ عالی در نظر گرفته می شود.

اهمیت نسبت شارپ

نسبت شارپ در صندوق های سرمایه‌گذاری نقش مهمی در ایجاد بازده و شناسایی ریسک دارد. این به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا سطح ریسک و نرخ بازده تعدیل شده همه صندوق های سرمایه گذاری را شناسایی کنند.
این یک تصویر واضح به سرمایه گذاران می دهد و آنها متوجه می شوند که آیا ریسکی که انجام می دهند بازده خوبی دارد یا خیر.
بیایید به برخی از مزایای نسبت شارپ نگاه کنیم:

• عملکرد صندوق را تجزیه و تحلیل کنید
• در مقایسه صندوق کمک می کند
• سرمایه گذاران می توانند فاکتور ریسک را محاسبه کنند
• تنوع پورتفولیو را مطالعه کنید
• ریسک و نرخ بازده را بررسی کنید

محدودیت های نسبت شارپ

علیرغم داشتن مزایای عمده، نسبت شارپ محدودیت‌های کمی نیز دارد که در زیر به آنها اشاره می‌شود:

1. نسبت شارپ یک صندوق هیچ مسئولیتی در قبال مدیریت ریسک‌های پرتفوی نمی‌پذیرد و آشکار نمی‌کند که صندوق با عوامل منفرد یا چندگانه سروکار دارد.
2. تمام سرمایه‌گذاری‌ها را دارای الگوی عادی برای پراکندگی بازده می‌داند، اما ممکن است وجوه دارای الگوهای پراکندگی متفاوتی باشند.
3. مدیران پورتفولیو بر نسبت شارپ تأثیر می‌گذارند. آنها می‌توانند با افزایش افق زمانی برای اندازه‌گیری نسبت، بازده آزاد تعدیل شده بر اساس ریسک خود را افزایش دهند.
4. نسبت شارپ برای ارزیابی یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک استفاده می‌شود که استراتژی خوبی در نظر گرفته نمی‌شود.

سخن آخر

هنگام بررسی انتخاب‌‌های سرمایه‌گذاری، ریسک و پاداش باید با هم ارزیابی شوند. این نقطه کانونی ارائه شده در نظریه پورتفولیو مدرن است. در یک تعریف رایج از ریسک، انحراف استاندارد یا واریانس، پاداش را از سرمایه‌گذار می‌گیرد. به این ترتیب، هنگام انتخاب سرمایه گذاری، همیشه ریسک را همراه با پاداش بررسی کنید. نسبت شارپ می‌تواند به شما در تعیین انتخاب سرمایه گذاری کمک کند که با در نظر گرفتن ریسک، بالاترین بازدهی را به همراه خواهد داشت.

این افراد می‌توانند با استفاده از نسبت شارپ برای مقایسه یا ارزیابی صندوق‌های سرمایه‌گذاری سود ببرند. بنابراین، نسبت شارپ صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به عنوان یک ابزار ارزیابی عمل می کند، اما نمی‌تواند تنها پارامتر واحد باشد.

سوالات متداول