توکن ارز دیجیتال چیست؟

به هرگونه کالاهای تایید شده قابل مبادله مانند ارز، وفاداری، حواله طلا، آیتم های بازی کامپیوتری توکن گفته میشود. توکن نشان دهنده این است که شما یک دارایی قابل تجارت دارید.
به عبارت دیگر توکن در دنیای ارزهای رمزنگاری شده، به ارزی گفته می‌شود که معمولا بر پایه یک بلاک‌چین دیگر ساخته شده است.
در حوزه ارزهای دیجیتال در حال حاضر از پلتفرم اتریوم برای ذخیره و ارائه توکن های ico ها استفاده می شود. به عبارت دیگر، در پروژه ای که بر روی بلاک چین اجرا خواهد شد، توسعه دهندگان آن پروژه، توکن های مخصوص آن پروژه را می سازند که توسط آن ها می شود در این پروژه فعالیت کرد.

انواع توکن

توکن‌های ارزی (Currency tokens)

همانطور که از نام آنها مشخص است، از این توکن‌ها به عنوان یک روش برای پرداخت و ذخیره ارزش استفاده می‌شود، بنابراین کاربرد این توکن‌ها مانند سایر ارزهای دیجیتال (مثل بیت‌کوین) است.

توکن‌های کاربردی (Utility tokens)

ظهور اتریوم باعث به وجود آمدن “توکن‌های کاربردی” شد. برخلاف توکن‌های ارزی، این نوع از توکن‌ها به دارندگان‌شان اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می‌دهند. توکن‌های کاربردی چندکاره هستند و معمولا بر روی یک بلاک‌چین مانند اتریوم ساخته می‌شوند و در همان شبکه می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

توکن‌های بهادار ( Securities tokens)

با این توکن‌ها علاوه بر اینکه می‌توان محصولات و خدمات را خریداری کرد، می‌توان با نگهداری آنها انتظار بازده سرمایه گذاری و منفعت نیز داشت. این ویژگی باعث شده تا برخی از فعالان بازار و همچنین کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا (SEC) آنها را به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی کنند.
بنابراین این توکن‌ها به عنوان یک قرارداد سرمایه‌گذاری و دارای پتانسیل کسب سود و درآمد انفعالی شناخته می‌شوند.

توکن‌های دارایی (Asset tokens)

این توکن‌ها به عنوان نماینده دیجیتال یک دارایی در یک پلتفرم یا سازمان شناخته می‌شوند. مثلا ممکن است یک توکن، نماینده و نشانگر مقدار مشخصی املاک یا دارایی فیزیکی مانند طلا باشد.

توکن‌های سهمی (Equity tokens)

این توکن‌ها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. این توکن‌ها به دارندگان‌شان، مالکیت سهام منتشر کننده آن توکن را می‌دهند (چیزی مانند سهام شرکت)

توکن‌های جایزه (Reward tokens)

این توکن‌ها را می‌توان معادل امتیاز وفاداری (loyalty points) یا برای پرداخت جایزه‌ دانست.

توکن‌های سود ده (dividend tokens)

به استثنای توکن‌های ارزی، سایر توکن‌ها نوعی قرارداد سرمایه‌گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستند. چنین درآمدی می‌تواند در اشکال و انواع مختلف وجود داشته باشد، بطور مثال کسب سود از طریق نگهداری توکن، سرمایه‌گذاری و یا انجام عملیات استخراج و…
برخی از سازمان‌ها، درآمدشان را با توزیع سود بین دارندگان توکن تقسیم می‌کنند. علاوه بر این، بلاک‌چین‌هایی وجود دارند که دارای ویژگی‌هایی مشابه پرداخت سود هستند که باعث می‌شود ارز آنها مشابه یک “توکن سودده” باشد.
همانند سهام، توکن‌های دارای قابلیت سوددهی می‌توانند امتیاز رای را با خود به همراه داشته یا نداشته باشند. اما برخلاف سهام، نگهداری توکن‌های سودده صرفا حق امتیاز کسب درآمد انفعالی را به دارنده آن می‌دهد و صرفا دارنده توکن، هیچ مالکیتی در سازمان مربوطه ندارد.

چرا یک پروژه به انجام انتقال توکن نیاز دارد؟

اغلب اوقات، این انتقال ها توسط پروژه هایی صورت می‌گیرد که برای افزایش سرمایه و توزیع توکن های خود از بلاکچین اتریوم استفاده می‌کنند. در این فاز، توکن های توزیع شده پروژه معمولا به عنوان جایگزین برای توکن هایی عمل می‌کنند که هنگام فعالسازی پروژه استفاده خواهند شد.
یکی از مزایای این استراتژی این است که معامله کنندگان دیگر مجبور به راکد کردن سرمایه خود نیستند. در عوض هنگامی که فناوری خود را توسعه می‌دهند، قادر به تبادل این توکن های جایگزین در صرافی ها می‌باشند.
بنابراین انتقال توکن، فرآیند را اینگونه شرح می دهد که کدام موجودی توکن از کیف پول اتریوم به کیف پول جدید پروژه مورد نظر انتقال یابد. پس از جابه‌جایی، توکن ها از یک بلاک چین به بلاک چین دیگر انتقال یافته اند.
قابل توجه است که انتقال توکن ها منحصرا به عرضه بلاک چین فعال مرتبط نیست و هنگامی که پروژه ها از یک پروتکل به پروتکل دیگر جابه‌جا می‌شوند نیز رخ می‌دهد. برای مثال انتقال توکن استورج با تصمیم مبنی بر انتقال از یک پروتکل مبتنی بر بیت کوین به اتریوم انجام شد. دلیل این انتقال نیز مشکلات مقیاس پذیری بود.

نحوه کار آن ها چگونه است؟

برای کاربران و سرمایه گذاران، میزان حضور آن ها در فرآیند انتقال توکن متفاوت است و معمولا بر اساس این نکته است که توکن های خود را کجا ذخیره و نگهداری می‌کنند سخت یا  بسیار آسان خواهد بود.
برای کسانی که توکن های خود را در صرافی ها ذخیره می‌کنند معمولا بعید است که نیاز باشد اقدامی در این راستا انجام دهند. برای مثال صرافی بزرگ بایننس می‌گوید تمام شرایط فنی مورد نیاز فرآیند انتقال EOS، ترون، Icon و آنتولوژی (Ontology) را فراهم می‌کند. صرافی کراکن نیز در صدد کاهش سختی این فرآیند است.
اما کاربرانی که توکن های خود را در کیف پول ذخیره می‌کنند ممکن است مجبور شوند این فرآیند را خودشان آغاز کنند. به طور دقیق تر آنها باید ثبت توکن یا همان مپینگ را بگذرانند تا توکن ها را از بلاک چین قبلی به شبکه جدید ارسال کنند.
در عمل، این فرآیند معمولا مستلزم تولید آدرس جدید(برای مثال EOS) و ارسال توکن ها از آدرس قدیمی که توکن ها پس از خریداری در آن ذخیره شدند به این می‌باشد.
پروژه ها معمولا هنگام سواپ،جذب سرمایه خود را قطع می‌کنند که در این دوره، کاربران باید تبادل توکن های خود را انجام دهند. در پروژه های نظیر EOS، این دوره ها مهلت های دشواری است که پس از آن توکن ها در بلاک چین قدیمی مسدود و از دسترس کاربر خارج خواهد شد. سایر پروژه ها می‌توانند انتقال توکن را بدون مهلت خاصی انجام دهند.